Bij deze mijn verslag van The Ride! Een rit van de voet van de Ventoux naar de Cauberg..
Het is een beetje een lang verhaal geworden.. Voor degene die het interesseren veel lees plezier..
TLDR: Het was een epische rit met veel hoogte en dieptepunten, maar ik heb het wel geflikt!!
Waarom?
Ik hou van “extreme challanges”, ik test graag mijn limieten, en hoe kan dat beter dan meedoen aan 1 van de grootste fietstochten van de EU.
Ik ben al jaren bekend met het evenement maar lag altijd buiten bereik vanwege conditie die niet op peil was, maar stond altijd bovenaan mijn bucketlist.
Ik was jarenlang een mooi weer fietser, ik deed af en toe mee aan langere fietstochten (daar lag altijd mijn uitdaging), maar over het algemeen fietste ik van maart tot ongeveer September, de winter stond ik vaak stil en moest ik elk voorjaar weer vanaf “0” beginnen..
Na een drukke periode incl verhuizing eind 2022 was ik naar mijn mening te zwaar, ik woog 90kg en daar mocht wel iets van af, dus op zoek naar een leuke manier van afvallen. Ik heb mij opgegeven bij en lokale fietsclub en had een stok achter deur, 2-3x per week lekker fietsen met een groepje en merkte dat mijn conditie met grote sprongen vooruit ging..
Het afvallen ging super, ik was na 8-9 maanden 15kg kwijt en voelde mij topfit.
Dus in September toen het seizoen ten einde kwam zag ik de bui alweer hangen dat ik 5-6 maanden stil kwam te staan..
Daarom besloten om mij in te schrijven voor The Ride en een indoor trainer aangeschaft om goed te kunnen trainen, van de opgebouwde goede conditie moest ik nu gebruik maken.
The Ride is voor mij een persoonlijk doel, niet gefocust op snelheid of bepaalde tijden halen op een klim/afstand, maar gewoon uitfietsen was het hoofddoel.
Zo’n uitdaging geeft mij ook een goede motivatie om te blijven trainen en beter te worden.
De voorbereding!
Eenmaal ingeschreven was er geen weg meer terug (of het koste mij klauwen met geld).
Ik ben op zoek gegaan naar wat ervaringsdeskundigen die The Ride al eerder hebben gedaan en heb flink wat info uitgevraagd, vooral omtrent het trainen..
Ook tijdens de webinars waar ze nieuwe deelnemers proberen te werven heb ik veel vragen gesteld.
Het algemene trainingschema is 90% duurtraining, lekker Z2 fietsen, vogeltjes kijken, en uren maken.. Dus daar ben ik dus ook mee begonnen, het najaar was toch kut met veel regen, dus heel wat uurtjes op de tacx doorgebracht met 1,5 a 2 uur Z2 trainingen..
Dit deed ik 2-3x per week, en af en toe deed ik een ander type training zoals een VO2max of wat interval blokjes..
Ik deed mijn Z2 trainingen altijd op hartslag, deze heb ik laten bepalen bij een sportmedische keuring, dus ik weet precies mijn zones.
Een motto wat je vaak hoort is “Ride slow, get fast”.. Dit klopt ook zeker wel, in september fietste ik in mijn Z2 zone ongeveer 145-150W, in januari zat ik al op 180-185W met dezelfde hartslag.
Ik werdt dus behoorlijk sterker in mijn lagere duurzones.. Heel veel werk in mijn hogere zones deed ik niet, primaire focus was duurvermogen opbouwen..
In januari begon het echte The Ride trainingschema via Fondo. Deze heb ik tot medio april netjes gevolgt en heeft ook duidelijk de focus op duurvermogen opbouwen met af en toe een uitstapje naar interval, sprintje, cadans etc..
Het begin in januari met ongeveer 5-7 uur per week, en bouwde uit naar 10-12 uur per week in april/mei. Echter heb ik zelf altijd wat meer Z2 volume toegevoegd om toch wat meer conditie op te bouwen.
Het event is geen wedstrijd, dus er wordt voornamelijk gecoached op duurvermogen, niet op snelheid/kracht.
Vanaf april ben ik weer buiten met de club gaan fietsen en aangezien de toertochten ook weer begonnen ook daar fanatiek mee aan de slag gegaan..
Tochten als de AGR, Hennie Kuiper Classic, Tecklenburger Rundfahrt en enkele lokale fietstochten zorgden voor veel extra kilometers en uren in het zadel.
Tot het moment van vertrek had ik vanaf januari 5700 “trainings” kilometers in de benen. Waarvan ongeveer 2500km virtueel.
De fiets nog een grote beurt laten geven bij de fietsenmaker en dan moest het goed zijn dacht ik.
Dag van vertrek
Donderdag 30 mei met een volbepakte 100L rugtas en de fiets in de trein naar Zaltbommel waar de opstapplaats was. Ik had kunnen regelen dat ik mijn fiets en bagage al kon droppen bij de bus zodat ik snachts niet vanuit het hotel met al mijn zooi hoefde te slepen.
Rond 5 uur was ik in het hotel waar enkele mede deelnemers ook verbleven, kennis gemaakt en samen een hapje gegegeten, en half 9 lag ik op bed, wekkertje om 2:45 zodat we op tijd bij de bus zouden zijn..
Om 3 uur waren we bij de opstapplaats en stond er een lange rij om alles goed in te laden, gelukkig konden wij gelijk de bus in aangezien we de spullen al eerder hadden gedropt. 😊
5 uur vertrok pas de bus richting de Ventoux, na enkele pauzes kwamen we om half 9 s’avonds aan op de plaats van bestemming..
Registratiedag
Op zatersdag 2 juni een beetje uitgeslapen, en was er via de WhatsApp groep al snel enkele fietsrondjes georganiseerd, snel hapje eten en rond 10 uur verzameld bij een groep fietsers om even de beentjes los te fietsen en de omgeving te verkennen..
Rondom de Ventoux is het prachtig fietsen, we hadden een makkelijke route, 60km met 600hm, geen steile percantages, gewoon lekker fietsen.
Met een koffie en lunch pauze erbij kwamen we rond half 3 terug op de camping..
Toen officieel geregistreerd en het stuurbordje in ontvangst genomen..
Ik had nog wat problemen met mijn achterrem, deze miste wat remdruk, dus even langs de shimano jongens om het na te laten kijken, een uur later kreeg ik al een smsje dat het gefixed was, even de achterrem bleeden bleek de oplossing.. De oorzaak is waarschijnlijk het vertikale transport van de fiets.. Er waren best veel mensen met deze “klachten”. Maar gelukkig was het makkelijk te fixen..
S’avonds was iedereen aanwezig bij de eerste briefing over Dag 1 en daarna lag iedereen snel en een beetje gespannen in bed, de volgende dag zou het echt beginnen!
Dag 1 Ventoux – Veynes
Slecht geslapen (gezonde spanning) ging de wekker om 5:45, omkleden, zooi opruimen, en goed ontbijten om vervolgens alles goed in te pakken en te droppen bij de bagagekarren en vervolgens klaar te maken voor de start rond 8:00 uur! (dit was het dagelijks ritueel).
Vandaag staat de Ventoux, Col de l’Homme Mort en Col de Saint-Jean op het lijstje..
De Ventoux had ik al meerdere malen gezien vanaf een afstandje, maar vandaag ging ik hem opfietsen.
Het was 15 minuten fietsen naar Maulecene aan de voet van de beklimming, dus even lekker warm worden voor we echt gingen klimmen.
Zodra we het dorp uit waren werd het al gauw steiler en was het klimmen echt begonnen..
Als leek die nog nooit meer had geklommen als 150-200hm vond ik het super imponerend om ongeveer 2 uur a 7-8% gemiddeld te moeten klimmen, als een ware data analist zat ik telkens mijn wattages en hartslag te monitoren om niet teveel in het rode te trappen.
Dit ging mij redelijk goed af, al kom je natuurlijk ook op stukken die af en toe richting de 10-11% en hoger gaan en zat ik vaak tegen mijn FTP te trappen om maar te kunnen blijven bewegen.
Tijdens de klim af en toe een momentje genomen om wat foto’s te maken of even de druk van de benen te halen. Het was immers een marathon en niet een sprint om boven te komen, alles stond in het oogpunt om de benen te sparen om de hele week goed door te komen.
Na iets meer dan 2u stond ik boven en had ik mijn eerste echte serieuze klim voltooid.. Wat een gevoel gaf dat en wat een spectaculair uitzicht!!
Daarna begon de heerlijk lange afdaling, geloof dat het 25km was voordat het weer “vlakker” werd.. Nog redelijk onervaren afgedaald, dus niet al te hard door de bochten etc. maar naast het mooie uitzicht is dit echt wel een beloning na al het zware klimwerk.
Daarna volgden nog 2 cols, dit was ook wel serieus klimmen, maar gelukkig niet zo lang en steil als de Ventoux..
We waren redelijk op tijd op de volgende camping, en hadden nog mooi tijd om was rust te pakken voor de volgende dag.
https://www.strava.com/activities/11556109711
Dag 2 Veynes – Lepin-le-Lac
Vandaag stonden er 2 serieuze cols op de planning, Col du Festre en Col de Porte.. Vooral de laastste zou best eens pijn kunnen doen was de voorspelling, aangezien we hier weer 1100hm gingen maken in 1 klim, een mini ventouxtje na 100km.
Gelijk na de start begonnen we aan de Col de Festre, een beklimming van bijna 11km a 5% gemiddeld. De benen waren redelijk fris, maar bij de start merkte ik dat de batterij van mijn powermeter het niet meer deed.. Dus dat werd een dag op gevoel fietsen, HR was al niet meer betrouwbaar, die kreeg ik met veel moeite niet meer hoger dan 140-145bpm…
Col de Porte aan het einde van de etappe was trouwens een beste uitdaging, ik had geen betrouwbare data om de klim uit te voeren (behalve op gevoel), en aangezien het 17km klimmen is a 6,5% gemiddeld, heb ik mijn best gedaan om zo goed mogelijk te pacen, uiteindelijk na 1u45 op de top waar het weer compleet omsloeg, aan de klim kant was het droog en warm, aan de andere kant hing dikke mist en regende het. Het was op dat moment nog 35-40km naar de camping, en ondanks een regenjasje en armstukken was het vies koud in de afdaling.. Gelukkig kwam na de lange afdaling nog een klein klimmetje om weer “iets” op te warmen.. Maar fijn was het laatste uurtje niet van deze dag..
Aangekomen op de camping waren er veel logistieke problemen, de bagage was er nog niet en je kon dus niet droge kleren aan doen of douchen.. Gelukkig konden we terecht bij het restaurant van de camping en kreeg iedereen wel een warme handoek en wat warms te eten #bitterballen. Uiteindelijk 1,5 uur in natte kleren moeten lopen voordat we de spullen hadden en konden omkleden/douchen.
Maarja dit was grotendeels overmacht vanwege drukte op de weg en het uitladen van 40 bagage karren kost ook de nodige tijd.
https://www.strava.com/activities/11563895942
Dag 3 Lepin-le-Lac – Annecy
De koninginne rit van The Ride, 4 dikke cols over met in totaal dik 3300hm..
De cols waren gemiddeld steeds 400-500hm klimmen, niet superlang, maar wel lang genoeg om je goed aan het werk te zetten..
De vermoeidheid van dag 1 en 2 zat nog wel in de benen, dus een moeizaam begin van de dag, ik kon niet lekker wakker worden, maar na een uurtje fietsen begonnen de benen wel wat tot leven te komen. De powermeter deed het weer (nieuw batterijtje), en ik heb mij vandaag goed kunnen pacen op het klimwerk en ook op de tussenstukken waar het nooit vlak is maar waar je soms wel vaak te hard wilt gaan..
Gedurende de dag kreeg ik steeds meer last van mijn rug, na 3 cols twijfelde ik nog wel om de laatste col (col de Forclaz) ook te doen (op deze route was een short-cut mogelijk), het was warm en ik had de tank aardig leeg.. Maar ik wist van te voren dat op de top van deze berg het uitzicht super mooi zou zijn (uitzicht op het hele meer van Annecy).
Dus toch maar naar boven, dit ging met veel moeite maar uiteindelijk met de hulp en motivatie van enkele mede fietsers naar boven gekomen.. Na de top van de Ventoux was dit echt wel de mooiste beloning qua uitzicht.. Blij dat ik naar boven ben gekomen!
Daarna afdalen naar de camping en opladen voor de volgende dag.
https://www.strava.com/activities/11572388138
Dag 4 Annecy – Ornans
Op zich een goede nacht gehad, maar de benen en mijn rug waren niet echt soepel..
Vandaag zouden we de Jura in trekken, veel op en neer met af en toe wat pittje stukjes klimmen, maar geen grote cols.. De natuur is er werkelijk prachtig en zelfs flink wat wild kunnen spotten, veel herten en zelfs een groep wilde zwijnen zagen we de weg oversteken.
Na 1-2 uur fietsen waren de benen wel weer goed los, maar ik kreeg wel steeds meer last van de rug.
Op VP1 bij het Rode Kruis (die de medische verzorging deed tijdens het evenement) even advies gevraagd en hebben ze mij even nagekeken. Bleek een kwestie van overbelasting/spierpijn te zijn.. Paracetamolletje voor de pijn zou kunnen helpen. En ik ben dus weer onderweg gegaan..
Maar helemaal lekker ging het niet, ik kon geen lekkere houding meer op de fiets vinden en bij elke heuvel waar het richting de 4-6% ging begon mijn rug flink op te spelen en dat werkte niet motiverend om door te fietsen.
Op VP2 dus het moeilijke besluit genomen om in de bezemwagen te gaan zitten en mij naar de camping te laten brengen.. De rit was eigenlijk 210km en 2700hm, ik ben tot 140km en 2300hm gekomen..
Rust pakken en een afspraak bij de masseur krijgen was op dat moment het belangrijkste om de dag erna hopelijk weer goed te kunnen starten.
Gelukkig kon ik later die avond terecht bij de masseurs en ze hebben mij weer uit de knoop gekregen, de rug zat inderdaad goed vast, maar gelukkig ging het daarna stukken beter.
https://www.strava.com/activities/11579847068
Dag 5 Ornans – Xonrupt-Longemer
Toen ik wakker werd voelde mijn rug best goed, samen met de buurvrouw wat rek en strek oefeningen gedaan, en ik kon weer redelijk pijnvrij op de fiets zitten, ik voelde mijn rug wel maar het was echt een stuk minder dag de dag ervoor.
We trokken de Jura uit en gingen vandaag naar de Vogezen, de eerste 100km was het relatief “vlak’, een paar korte klimmetjes en verder wat op en neer.
Eenmaal aangekomen in de Vogezen kregen we weer 3 cols voor de boeg, zoals Ballon d’Alsace, Col du Page en Col du Bramont. Na 100km en al 1600hm (door het vele glooiend langschap) moesten we dus nog eens 1700hm maken door 3 cols te beklimmen, dit koste de nodige energie maar aangezien de vogezen iets milder zijn qua percentages dan de alpen kon je hier wel een beter ritme/pacing vinden om lekker naar boven te komen..
Het was een best lange etappe met 187km, we kwamen dus ook relatief laat aan op de camping (meende rond rond 5 uur), dus het was dringen geblazen bij de douches en later bij het diner.
https://www.strava.com/activities/11588679382
Dag 6 Xonrupt-Longemer – Corny sur Moselle
De “rustdag” van The Ride, met “maar” 1400hm en 1900 dalingsmeters was dit een makkelijke rit om van de Vogezen richting noord Frankrijk te komen waar we aan het begin van de Ardennen stonden.
De gemiddelde snelheid lag ook lekker hoog, en uiteindelijk in 5,5 uur (excl pauze) stonden we 162km verder in de route.. Het was een ideale dag om wat in groepjes te rijden en elkaar uit de wind te houden.
De routemeister had 1 “klim” erin gestopt, ben even de naam kwijt, maar die was maar 1.5km lang maar wel tegen 10% gemiddeld.. Echt een vies ding met stukken tot 14-15%, we kwamen net bij de VP weg dus volle bidons, volle maag.. Ideaal om even goed de benen te testen..
Verder was het een hele makkelijke en relatief saaie dag, je komt door lege dorpjes en fietst voornamelijk tussen tarwevelden door. Mooi uitzicht, maar eigenlijk de hele dag hetzelfde beeld gehad..
https://www.strava.com/activities/11595777711
Dag 7 Corny sur Moselle – La Roche-en-Ardenne
De Ardennen in, bijna 2400hm, heel veel op en neer met soms echt vieze klimmetjes erbij… Iemand die bekend is met de Amstel Gold Race of fietsend in de Ardennen weet dat niets vlak is en het af en toe steil omhoog kan lopen.. En met 177km was het best een pittige uitdaging, na deze dag had ik de benen ook best leeg, de vermoeidheid nam flink toe na een goede week gefietst te hebben en veel te weinig slaap..
Maar op karakter kom je een heel eind en we hoefden hierna nog maar 1 dag..
https://www.strava.com/activities/11603645540
Dag 8 La Roche-en-Ardenne – Valkenburg
De finale dag, afgelopen avond werden alle vrijwilligers bedankt met een feestje, dus tot laat veel muziek, rumour en geouwehoer op de camping, uiteindelijk werd het pas tegen 23:30 echt rustig en viel ik in slaap, maar de wekker ging weer om 5:45, kort nachtje dus..
Maar de laatste etappe was aangebroken, nog een kleine 145km en 1900hm te gaan..
Met nog enkele pittige klimmen zoals Cote de Beffe, Rosier, Cote de Surister, en natuurlijk de Cauberg was vandaag ook niets vlak en werden de benen nog eens goed getest op de vele maar gelukkig wel korte klimmen…
De finish werdt getimed tussen 14:00 en 16:00, je moest dus ook niet eerder vertrekken dan 13:00 bij de laatste VP op de Vaalserberg, dit om iedereen relatief vlak achter elkaar te kunnen ontvangen bij de finish.
Van een ervaringsdeskunidige had ik al vernomen om een beetje vooraan het peleton te blijven, want het is altijd druk bij de finish en als ze 300 man willen ontvangen en persoonlijk omroepen om op het podium je momentje te pakken sta je soms een uur te wachten voor je je mag melden..
Deze dag mij dus ook redelijk kapot gefietst om maar bij de eerste 30 te blijven, op de VP’s niet te lang blijven hangen en uiteindelijk kwam ik bij de eerste 10 mensen over de finish, het is immers geen race, maar het scheelde dat ik gelijk door kon fietsen het podium op om daarna mijn familie weer te zien en nog een groot deel van de rest van de deelnemers een warm welkom kon geven..
Uiteindelijk 1324km gefietst en 21.500hm overwonnen!!
De ontlading was best groot en was aardig naar de kloten.. Zowel fysiek als mentaal was het echt een zware week.. Het is letterlijk, eten, slapen, fietsen en repeat!
https://www.strava.com/activities/11611536260
Algemene indruk The Ride.
Nu 2-3 dagen na het evenement weer redelijk goed herstelt en bijgeslapen, dus een mooi moment om even een algemen indruk te kunnen geven..
Petje af voor de organisatie en vrijwilligers die elke dag maar weer het dorp moeten afbreken en opbouwen op de volgende locatie, logistiek brengt dat soms veel uitdagingen mee, en met een team die elkaar nog niet goed kent was het niet gelijk een geoliede machine, maar petje af hoe ze de rijders opvingen en de voorzieningen weer gereed kregen.. Ook de kookploeg deed er alles aan om lekker en veel eten elke dag klaar te zetten.
De kwaliteit van het eten was zeer goed, het is geen restaurant natuurlijk, maar alles was vers en smaakvol..
Sanitaire voorzieningen op de campings waren matig, de ene camping was echt behelpen, de ander was wat ruimer qua opzet en aantal douches/wc’s etc. Soms was het warme water op en was het koud douchen, maar dat is even behelpen en mocht de pret niet drukken..
Oordoppen waren trouwens ook geen overbodige luxe, de tentjes staan soms maar 20cm uit elkaar, en een tent doek houd het snurk geluid van je buurman niet tegen..
Maar de tenten zelf waren prima in orde, redelijk ruim en met een veldbedje en matrasje was het prima liggen in de tent..
De verzorging rondom het event is ook top, je hebt het rode kruis voor alle medische gebeuren, een massageteam die mensen uit de kreukels helpt.
Motards en meerdere bezemwagens die de rijders op de route goed in de gaten houden, in geval van nood is er altijd iemand binnen 5-10 minuten bij je van de organisatie.
De motards zijn ervaren met dit soort evenementen en rijden ook vaak bij professionele wedstrijden in NL/BE mee.
Fietservaring.
Ik had nog nooit zo’n 8-daagse tocht gedaan, laat staan 21.000 hoogtemeters in een week klimmen..
Ik had echt geen flauw idee wat mij te wachten stond, maar met de juiste mindset en het pacen op hartslag/vermogen zou ik een heel eind moeten komen.
Deze instelling heeft mij echt goed geholpen, achteraf zou ik eigenlijk iedereen aanraden om puur op power te gaan rijden, weet welk vermogen je heel lang kunt leveren en pace hierop.. Voor mij was dat rond de 170-180W, en ben dus ook hier niet veel van afgeweken, op de klim er iets boven, op het vlakke mooi op rustig tempo gefietst (150-170W). Ik heb dus ook 90% echt op duurvermogen gefietst (Z1-Z2) en de klimmen vooral Z2-Z3.
Dit was voor mij de juiste aanpak waardoor ik de hele dag goed door kon komen en ook de cols die soms nog op het eind zaten nog goed op kwam.
Daarnaast is 8 dagen niet niets, het is een ware uitputtingsslag, de eerste 4 dagen takelde ik steeds verder af, en vroeg me serieus af hoe ik dit vol ging houden.. het weinige slapen, de de vele uren op het zadel eisen wel zijn tol.
Maar het gave is dat mijn lichaam er zich vanaf dag 5 echt op ging instellen, ik had natuurlijk wel eens wat gelezen over adaptatie in training etc, maar tijdens zo’n event merk je ook heel goed dat je lichaam zich snel kan aanpassen aan de inspanning die het steeds moet leveren.
Vanaf dag 5 merkte ik dus ook weer een stijgende lijn in fitheid en kreeg ik ook weer betere benen en vanaf dag 6 geen issues meer met mijn rug..
Ik heb dit mooi kunnen volgen met mijn Garmin horloge, de eerste 4 dagen was het echt drama met mijn rust hartslag en HRV status.. Maar in de 2e helft zag ik mijzelf weer goed herstellen terwijk ik dagelijks nog 160-190km bleef fietsen en klimmen, en op dag 7-8 zat ik weer op normale waardes die ik voor de tijd op dagen had wanneer ik niet fietste..
Echt gaaf om mee te maken hoe snel je ergens aan “gewend” raakt en je lichaam zich er op aanpast..
Wat had ik beter kunnen doen of had ik anders verwacht?
Mijn voorbereiding was naar mijn mening voldoende om de tocht goed uit te kunnen fietsen qua conditie, ik heb de hele winter doorgefietst (welliswaar grotendeels indoor), maar de basis was echt goed.
Mijn FTP zat rond de 250-260 gedurende de winter/voorjaar, en hiermee kwam ik alle bergen goed over.
Enige wat ik echt beter had kunnen doen in de voorbereiding was bekend worden met klimmen.. Ik had dus nog nooit geklommen (behalve virtueel), en de belasting op je lichaam is heel anders dan fietsen op het vlakke of op de tacx, mijn core-stability was dus niet in orde waardoor ik dus op dag 3-4 veel rugpijn ervaarde. Ik heb in de maanden ervoor best wel core oefeningen gedaan thuis op een matje, maar dat had beter gekund.
Als ik ooit weer mee doe zou ik zeker 1-2 maanden voor de tijd een trainingstage in de Vogezen of iets dergelijks plannen en minimaal 3-4 dagen aaneengesloten lekker veel klimmen, ritjes van 130-160km met minimaal 2000hm en klimmen die langer dan een half uur duren is sterk aan te bevelen.
Je weet dan wat het doet met je lichaam en evt nog wat finetunen qua training in de laatste 6 weken.
Verder zou ik een abonnement overwegen op de sportschool voor om ook de rest van je lichaam wat te verstevigen, dus veel core oefeningen, je rug goed trainen.. Als je dit naast je fiets trainingen doet dan zou het klimmen voor mij denk ik veel soepeler gaan.
Verder zijn alle verwachtingen wel redelijk uitgekomen, je bent met een grote groep mensen, iedereen heeft een ander karakter, maar je leert snel genoeg mensen kennen waarmee je prima door 1 deur kan, de rest moet je gewoon laten gaan en niet te druk over maken.. Ik heb mensen soms wat asociaal zien gedragen bij het opscheppen van eten etc. of bepaalde maneuvres zien uithalen tijdens het fietsen waarvan ik dacht dat het echt niet kon.. Maarja ik ben er niet om anderen de les te lezen.
Elke avond was er een avondbriefing over hoe de dag was verlopen en wat er de volgende dag te wachten stond met de laatste weer updates, dit was echt wel fijn en kon je goed voorbereid de volgende etappe beginnen.
De route!
https://www.google.com/ma…5%2C9.053311832493062&z=6
En voor iedereen die dit evenement ook wil doen, je kunt echt meer dan dat je denkt.
Iedereen die mee deed (van 19j tot 68j) heeft op zijn eigen manier en tempo The Ride voltooid.
Er zijn natuurlijk altijd mensen die de bezem wagen in gaan of een rustdag pakken en met de organisatie/begeleiders mee rijden naar de volgende camping.
Soms door een blessure, slecht te pas, of extreme vermoeidheid.
Het is geen walk in the park. Het is 8 dagen lang gemiddeld 7 uur trappen, mentaal is het eigenlijk een zwaardere uitdaging dan fysiek.
Maar met de juiste mindset en serieuze voorbereiding dan weet ik zeker dat 95% van jullie deze uitdaging ook aan kunnen. 👍